Taşıma kapasitesi, dış yüklere bir dereceye kadar dayanmasını sağlayan toprak tabakasının kalitesidir. Toprağın tasarım direnci, temelin ve zeminin sınırındaki ortalama basınç ile belirlenir, bunun sonucunda yapının kayması ve çökmesi olmaz. Yüke dayanma kabiliyeti hesaplanabilir, gerçek ve izin verilebilir.
Toprağın taşıma kapasitesi nedir
Taşıma kapasitesi sınırı, tabandaki gerçek yükten büyük olmalıdır. Seçilen alan birimi için zeminde ve binada deformasyon oluşmaması için koşullu hesaplama yapılır. Şantiyedeki kuyulardan numuneler alınarak toprağın cinsini belirlemek için jeolojik etütler yapılır.
Yük taşıma özelliği, koşullara ve faktörlere bağlıdır:
- toprak tipi;
- tabakanın kalınlığı, oluşum derinliği ve çeşitli tiplerdeki tabakalar;
- test toprağı altındaki alt tabakanın özellikleri;
- toprak sıvısının durma işaretleri;
- zeminin donduğu derinlik;
- tabanın yoğunluğu.
Toprak nemi toprağın özelliklerini değiştirir, bu nedenle bir cins, sıvı ile doygunluğa bağlı olarak farklı şekilde karakterize edilir. Toprak sıvıyı kolayca emer ve su ile temas eden herhangi bir tabaka neme doymuş olarak kabul edilir. İri kayaçlar, iri ve orta kumlar dışında akış hızı artar ve direnç değeri düşer.
Yoğunluk katsayısı toprağın gözenekliliğini gösterir. Toprak katı elementler içerir, aralarında farklı koşullar altında su veya hava ile dolu hava boşlukları vardır. En dayanıklı, az sayıda boşluğa sahip yoğun toprak katmanlarıdır.
Projeyi çizmeden önce, yapı desteğinin ayağının altındaki toprağın kalınlığını incelerler. Yoğunluk derinleşme ile artar, çünkü üstte gevşek katmanlar vardır ve alttaki kayalar daha eski, daha güvenilir ve daha kompakttır.
Direnci dikkate alarak temel atmak için bina kuralları (SP):
- destekleri iki farklı zemin tabakasının sınırında veya yakınında tasarlamayın;
- bir cinsin yatay olarak yerleştirilmiş bir şeridi ideal olarak kabul edilir;
- toprak, dik eğimlerde zemin sıvı işaretinin yakınında büyük bir yük taşıyamayacaktır;
- düşük mukavemet göstergeli arazide, taşıma kapasitesinde ek bir artış gerçekleştirilir.
Özellikler, sıkıştırma ve kimyasal bileşenlerin eklenmesiyle arttırılır. İlk yöntem, doğruluğu artırmak ve boşlukları azaltmak için küçük yığınları sürmeyi içerir. İkinci yöntem, bireysel toprak elementleri arasındaki bağlantıyı arttırmak için yapay katkı maddelerinin kullanılmasını içerir.
Temeli dikmeden önce parametrenin belirlenmesi
İnşaat sörveyörleri, toprağın özelliklerini belirlemek için toprağı inceler, tasarımcılar ve müteahhitler alınan bilgilere dayanarak temelin tasarım toprak direncini bulurlar. Kazığın alt ucundaki kuyuların kesiminde kaya örnekleri alınır. Zor durumlarda, şantiye alanındaki jeolojik bölümlerin çizimleri yapılır. Kesim ve kazı yöntemi enine plana göre belirlenir.
Taşıma kapasitesini bulmak için ($) formülü uygulayın: R = P (1 + K (B -100) / 100) (H + 200) / 2 200 - iki metreden daha az bir derinlik için ve ifadesi R = P (1 + K (B -100) / 100) + K2 Y (H - 200) - yapılar iki metreden fazla suya daldırıldığında, burada:
- P - tabloda bulunan merkezi eksen boyunca sıkıştırmaya karşı direnç, değer toprağın türüne bağlıdır;
- K - tablolardan katsayı, kaya türü için düzeltme, 0.125 - ahır çeşitleri (kumlar ve iri taneli), 0.5 - tın, kumlu balçıklar ve alümina için;
- K2- kararlı katmanlarda hesaplamalar için kullanılır;
- Y - temelin yüzeyinden dibine kadar toprakların özgül ağırlığının ortalama hesaplanan değerini bulmak için katsayıya ihtiyaç vardır;
- B - destek elemanının ayak genişliği;
- H - derinleşmenin boyutu.
Gerçek direnç kapasitesini kg / cm² cinsinden bulun ve değeri gerekli değerle karşılaştırın. İkinci göstergenin daha büyük olduğu ortaya çıkarsa, temelin yapısı veya parametreleri, örneğin ayak alanı veya temelin yüksekliği değiştirilir.
Donma işareti, her inşaat bölgesi için ayrı ayrı referans tablolarına göre alınır. Kategorilere göre alt bölümler GOST 25.100-2011 “Topraklar. Sınıflandırma". Desteklerin döşenme derinliği, donma noktasının altında, kararlı oluşum seviyesinde belirlenir.
Toprağın türünü kendiniz öğrenebilirsiniz. Temel topraklar:
- killi;
- kaba;
- kumlu;
- kayalık.
Tasarım direncinin ayrıntılı bir bulgusu SP 22.133.30-2016 "Binaların ve yapıların temelleri"nde açıklanmıştır. Bu belge, hesaplama için gerekli katsayıları içerir.
Toprağın türünü kendiniz nasıl belirleyebilirsiniz?
Rusya topraklarında kil ve kum hakimdir, bataklık bölgelerde büyük bir çökme indeksi olan turba toprakları vardır ve dağlarda kayalar üzerinde inşaat yapılır. İlk olarak, kuyu en nemli zamanlarda, örneğin ilkbaharda veya yağışlı mevsimde açılır. Yapı korumasını en üst düzeye çıkarmak için bir vidalı matkap kullanılır.
Ev için sandıklar zarf planına göre yapılır - 4 köşeden açılır ve bir merkeze yerleştirilir. Karmaşık bir yapı için, taşıyıcı elemanların altında ve evin her kanadının merkezinde tam konum seçilir. Takım, donma ufkunun 0,6 m altında derinleştirildi. Sondaj sırasında, karşılaşılan her formasyondan numuneler alınır.
Dünyanın nem içeriğini gözle belirleyin. Açılan kuyu folyo ile kapatılır ve 5 - 7 gün beklenir. Tüm çalışmalarda su yoksa, toprak nemi seviyesi daha düşüktür - önce sıvıyı boşaltmadan bir bina inşa edebilirsiniz.
Altta su görünüyorsa, toprak sıvısının seviyesi hemen hemen yakındır, katman suya doymuş olarak sınıflandırılır. Kil kayanın plastisitesi ve nem içeriği, kürek girişi ile belirlenir. Bıçak kolayca yapışırsa ve kil yüzeye yapışırsa, toprak ıslak ve esnek olarak kabul edilir. Kürek toprağa nüfuz etmezse, kil kuru tür olarak sınıflandırılır.
Yoğunluk sabit değildir. Daha derin katmanlar her zaman kuyu örneklerinden daha yoğundur. Hesaplanırken 1.0 m işaretinin altındaki katmanlar yoğun katmanlar olarak alınır. Jeolojik araştırmalar her zaman özel inşaat koşullarında gerçekleşmez, bu nedenle basitleştirilmiş hesaplamalar için taşıma kapasitesi 2 kg / cm² seviyesinde alınır.
Nem kontrolü için çalışmaların oturması sırasında zeminin bağlantısı temel tabanının derinliğine kadar olan bir çukurda kontrol edilir. Toprağı eğik bir şekilde kesin ve duvarların dökülmesinin durduğunu izleyin. 45 ° 'den az bir açı, sabit bir kategoriyi ve daha fazlasını - toprağın yüzdürme hakkında gösterir.
Kaya akışkanlık indeksi özellikle killer ve tınlar için önemlidir, çünkü suya maruz kaldıklarında genellikle sarkarlar.
SNiP'ye göre killi ve kumlu toprakların taşıma kapasitesi
Kil ve kumu dokunarak ayırt etmek kolaydır. Temiz kumda, kum taneleri açıkça görülür, ovulduğunda da hissedilirler. İri fraksiyonlu kumlarda parçacıklar 0,25 - 5 mm boyutuna ve ortalama 2 mm boyutuna ulaşır.Kumlu balçık %10'a kadar kil içerir, kuru kaya parçalanır ve yuvarlanan top toza dönüşür. Tın %10 - %30 kil içerir ve kumlu tına göre plastiktir. Kil en plastik olanıdır, yuvarlanan top preslendiğinde kenarlarında çatlak olmayan bir kek haline gelir.
SNiP, kg / cm² cinsinden aşağıdaki standart toprak katman taşıma kapasitesini içerir:
- kaba çakıllı kum - yoğun 6, orta yoğun 5;
- boyuta göre ortalama kum oranı - sırasıyla 5 ve 4;
- ince kuru kum - 4 ve 3;
- ince ıslak kum - 3 ve 2;
- kuru kumlu balçık - 3 ve 2.5;
- ıslak ve plastik kumlu balçık - 2.5 ve 2;
- kuru tın - 3 ve 2;
- ıslak tın - 3 ve 1;
- kuru kil - 6 ve 2.5;
- plastik killer - 4 ve 1.
Rocky rock, neme ve donmaya dayanıklı bir taştır. Bu tür topraklar, uygun alanda inşa edilmişlerse özel binalar için temel görevi görebilir. Kumlar, neme doymuş katmanlardan daha sığ bir derinliğe kadar donar, çünkü nem biriktirmeyin, ancak iletin. Çarpma ile mükemmel şekilde sıkıştırılır ve ayakların ıslanmasını engeller.
Killer nemli bir ortamda sıvılaşır ve hatırı sayılır bir derinliğe kadar donar, bu nedenle şişer ve temeli yukarı iter. Kumlu balçıklar, kumlu veya kil katkılarının yüzdesine bağlı olarak ıslandığında ve donduğunda davranırlar.
Turba, bina inşaatı için uygun değildir, çünkü çok sıvı içerir, toprak nem seviyesi yüksektir. Onlar için sadece derin kazıklar kullanılır.
